E così, cara nipotina Rebecca Zoe, siamo arrivati a 12 anni. E quindi dovrei dire nipote. Ma preferisco dire nipotina. Fammi una promessa: non crescere troppo in fretta! Se vuoi leggere la poesia che ti ho scritto quando sei nata, devi cliccare due volte sull'immagine. Già, ma è in dialetto bosino e tu non lo capisci. Quando ci vedremo te la traduco. Tanti tanti auguri.
Amuùr a
sesant’ann
A
sesant’ann ma sunt inamurà,
in trüscia
‘l cöör anmò par una dona,
ma sunt
spusà, a gh’ho tri fiö par cà
e ‘na
prumesa dananz a la Madòna.
Epüür ul
cöör al cùur e le l’è bela,
düü ugìtt
ca fan passà tucc i magàgn,
dent ul me
cò la brila me ‘na stèla,
ga pensi ‘l
dì e la nott: destin vilàn.
Un nasin
‘me ‘n puntìn, e ‘na buchìna…
cent e mila
surìs dumà par mi,
e l’è
giùina, dulza e peverìna;
sa gh’è le
gh’ho curàgg, sun mia stremìi.
Da paròll
na fa pòcch, l’è mia ‘na miée,
preferìs
stà visìn, i mè basìn,
i mè brasc,
i carèzz, insema a le
vùga ‘l
temp, cùur la vita, bel facìn.
Ga pias
andà a balà, ga pias viagià,
durmì e
vess ninàda me’n fiurìn.
E mi bali
cun le, vöri pensà
dumà al so
bèn, dumà a restag visìn.
La so vùus
l’è ‘n amuùr, la ta dislèngua,
i manìn
paran fai da purcelàna,
i cavei
curt e d’or, gh’è mia ‘na lengua
par dì,
cunt i paròll, la mè matàna.
Ma par da
viv dabùn un gran bel sögn,
cumànda le,
smurfiùsa e piscinìna;
la me dona
da piang gh’ha no bisögn:
sunt ul so
nònu, e le la me neudìna.
Ecco, così si legge meglio
Nessun commento:
Posta un commento